Grażyna Kamyszek "Zobaczyć iskry"

Tytuł: "Zobaczyć iskry"

Autor: Grażyna Kamyszek

Wydawnictwo Literackie Białe Pióro

Stron: 256

Opis: 

Renata ma 29 lat i właśnie staje na rozstaju dróg. Traci ukochaną pracę, porzuca ją chłopak, z którym wiązała wielkie nadzieje; mimo tytułu magistra filologii germańskiej czuje się głupia i niepotrzebna.

Czy radykalna zmiana środowiska pracy i stylu życia przyniesie radość i spełnienie? Czy w kraju, gdzie kwitną magnolie odnajdzie swoje miejsce i szczęście? Czy dane jej będzie: zobaczyć iskry?

Zabawna i wzruszająca opowieść o życiu, które lubi płatać figle.

Moje wrażenia:

Grażyna Kamyszek w swej debiutanckiej powieści pt. "Zobaczyć iskry" ukazuje nam współczesne realia. Główną bohaterką jest młoda dziewczyna – Renata, magister filologii germańskiej. Spotykamy ją w bardzo trudnym dla niej momencie, właśnie straciła pracę z powodu likwidacji szkoły. Nigdzie nie może znaleźć posady, z dnia na dzień zostaje osobą bezrobotną. Mało tego, niedawno porzucił ją narzeczony, z którym wiązała plany na przyszłość. Renata mieszka z rodzicami i babcią, często dochodzi między nią a ojcem do spięć. Powoli ma już wszystkiego dość, czuje się głupia i niepotrzebna. Pewnego dnia matka informuje ją, że jest praca w Niemczech. Mogłaby zostać opiekunką osób starszych. Posada ta, może nie jest szczytem marzeń, ale pozwoli na wyrwanie się z kręgu bezrobotnych. Renata decyduje się odmienić swój los, ma nadzieję, że to będzie praca na krótki czas. Wyjeżdża do Niemiec. Liczy na to, że uporządkuje swoje życie, zarobi i wróci do kraju. Jednak początek jej pracy zaczyna się tragicznie – spotkanie z podopiecznym kończy się nagłym pogorszeniem jego zdrowia. Czy w tej sytuacji Renata ma szansę tam pozostać? Dlaczego staruszek tak zareagował na jej widok? Co ją tam czeka? Jak potoczą się jej losy i czy wytrwa za granicą? Pytań jest wiele, a odpowiedź znajdziecie w książce, ja Wam więcej nic nie zdradzę.

Książka Grażyny Kamyszek napisana jest prostym, komunikatywnym językiem, widzimy bogaty zasób słownictwa. Autorka potrafi nas rozbawić i wzruszyć, jak również ukazać problemy, tak dobrze znane z życia codziennego. Porusza trudne życiowe dylematy, przybliża nam pracę opiekunek osób starszych, która nie zawsze jest łatwa. Niejednokrotnie trzeba mieć silną psychikę, aby temu podołać.W powieści poznajemy też, jak wyglądają relacje między pracującymi kobietami. Potrafią one zawrzeć ze sobą przyjaźnie, ale i znienawidzić się i wzajemnie sobie zazdrościć.

To tak, jak w naszym życiu, prawda? Jedni nas lubią, inni nam szkodzą. Są zawistni, zazdroszczą nam, jeśli tylko zaczyna nam się lepiej powodzić. Często nie chcą zrozumieć, że zawdzięczamy to, co mamy swojej ciężkiej pracy. Wolą spekulować, zerwać przyjaźń. Dla niektórych pieniądz stanowi wszystko. Sprawdza się tutaj cytat z książki:

"Bieda scala, a pieniądz zmienia ludzi, nieraz kończą się największe przyjaźnie, bo górę bierze zawiść. Ludzie szybko zapominają, skąd wyszli, jaką drogę pokonali, kogo zniszczyli, żeby dojść do majątku". 

W swoim otoczeniu też znam zarówno osoby młode, jak i starsze, które wyjechały za pracą zagranicę. Są już tam dość długo, bo u nas nie mają żadnych perspektyw. Przykre to, ale niestety prawdziwe. Takie jest życie, można by powiedzieć... Dużo o tym moglibyśmy też napisać...

Wracając do książki, przeczytałam ją w jeden dzień, że tak powiem jednym tchem. Wciągnęła mnie i nie chciała wypuścić :) Przeżywałam z Renatą, każdy jej dzień, smutki i radości. Polubiłam ją i jej podopiecznego. Zresztą wszyscy bohaterowie byli mi bliscy, po raz pierwszy żadna postać nie wywołała moich negatywnych odczuć.
Książka z życia wzięta, którą polecam każdemu. Nie będziecie się, na pewno nudzić czytając. Ja już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po drugą część. Ciekawa jestem dalszych losów bohaterów.
Gwarantuję, że  po przeczytaniu powieść na długo zostanie w Waszej pamięci.  
Serdecznie polecam!







Za możliwość przeczytania i zrecenzowania bardzo dziękuję Wydawnictwu Literackiemu Białe Pióro.